شیمی
راکتور هیدروترمال
پزشکی
فیزیک
کامپیوتر
آبان
پلیمرهای کوئوردیناسیونی دسته ای از ترکیبات کوئوردیناسیونی می باشند؛ این پلیمرها، مولکولهایی با وزن مولکولی زیادند و از تکرار واحدهای مونومری که توسط پیوند کووالانسی به هم متصل شده اند، بوجود می آیند. پلیمرهای کوئوردیناسیونی، سیستم های نامحدودی هستند که از واحدهای سازنده اولیه شامل لیگاندهای آلی و یونهای فلزی ساخته شده اند، این واحدهای اولیه خود به وسیله پیوندهای کوئوردیناسیونی و سایر پیوندهای ضعیف شیمیایی به هم متصل می شوند (شکل ۱). این پلیمرها را در متون علمی شبکه های فلز-آلی [۱] و یا چارچوبهای فلز-آلی [۲] نامیده اند .
شکل ۱ شمای سنتز ترکیبات و پلیمرهای کوئوردیناسیونی
در پلیمرهای کوئوردیناسیونی، واحدهای ساختمانی در طول اندرکنشهای کوئوردیناسیونی و نیروهای ضعیفی مثل پیوندهای هیدروژنی،π stacking -π، برهمکنش های واندروالسی تولید و سپس در اثر مراحل خود تجمعی باعث رشد پلیمر در ابعاد بیشتر خواهند شد . در نوشته های مختلف علمی - تخصصی یون های فلزی را با عنوان گره[۳] و لیگاندهای آلی ارتباط دهنده را با عنوان اتصال دهنده[۴] معرفی می کنند . شیمیدان معدنی با لیگاندهای آلی مختلف، فلز مرکزی متفاوت، یونهای مخالف و مولکولهای ویژه حلال با نسبتهای مورد نظر، پلیمرهای کوئوردیناسیونی مد نظر خود را سنتزمی کند(شکل ۲ ).
شکل ۲ تشکیل پلیمرهای کوئوردیناسیونی (=M یون فلزی، =S لیگاند آلی فاصله انداز)
امتیاز بینندگان:۱ ستاره