شبکه های کوئوردیناسیونی در جهت پیوند های کووالانسی کوئوردیناسیونی در نظر گرفته می شوند و بسته به جهت گسترش ممکن است یک بعدی، دو بعدی یا سه بعدی باشند. در واقع سازماندهی عناصر بنیادی با هم دیگر می تواند منجر به ایجاد ساختارهای آلی- فلزی در بعدهای متفاوت شوند.

پلیمرهای کوئوردیناسیونی دسته ای از ترکیبات کوئوردیناسیونی می باشند؛ این پلیمرها، مولکولهایی با وزن مولکولی زیادند و از تکرار واحدهای مونومری که توسط پیوند کووالانسی به هم متصل شده اند، بوجود می آیند. پلیمرهای کوئوردیناسیونی، سیستم های نامحدودی هستند که از واحدهای سازنده اولیه شامل لیگاندهای آلی و یونهای فلزی ساخته شده اند، این واحدهای اولیه خود به وسیله پیوندهای کوئوردیناسیونی و سایر پیوندهای ضعیف شیمیایی به هم متصل می شوند (شکل ۱). این پلیمرها را در متون علمی شبکه های فلز-آلی و یا چارچوبهای فلز-آلی نامیده اند